Elektrocardiografie (ECG of EKG *) is het proces van het registreren van de elektrische activiteit van het hart over een tijdsperiode. Een typische ECG is een herhalende cyclus van drie elektrische entiteiten: een P-golf (atriale depolarisatie), een QRS-complex (ventriculaire depolarisatie) en een T-golf (ventriculaire repolarisatie). De ECG wordt traditioneel methodisch geïnterpreteerd om elke belangrijke bevindingen niet missen.
Onder normale omstandigheden een hartslag tussen 60 tot 100 slagen per minuut. Onder 60 hartslag wordt gezegd bradycardische te zijn en een sneller tempo dan 100 slagen per minuut wordt gezegd tachycardie te zijn. Veel atleten kan een normale hartslag in rust van minder dan 60 slagen per minuut hebben.
Elektrische as van het hart is de algemene richting van de ventriculaire depolarisatie golffront (of gemiddelde elektrische vector) in het sagittale vlak (het vlak van de ledematen leads en augmented ledematen leads).
Een ECG wordt beïnvloed door de beweging van de patiënt. Sommige ritmische bewegingen (zoals rillingen of bevingen) kunnen de illusie van hartritmestoornissen te creëren.